بهشت زیر پای مادران است

مادر شدن حس عجیبی است که تا وقتی مادر نشوی نمی فهمی .. قلبت می شود اندازه قلب یک گنجشک .. نه نه  شاید کوچک تر از آن ... و به شکنندگی شیشه ... اشکت همیشه آماده است برای ریختن ... هر وقت کودکی را می بینی در آغوش مادر یا گرم بازی و شیطنت ، دلت پرمی زند سویش و هر جا که باشی دلت برای کودکت تنگ می شود ...

دو روز پیش سوار مترو از سرکار بر می گشتم ... خانومی جلوی من با دختر کوچولویی نشسته بود ، دخترک پشتش به من بود و نمی دانستم چند ساله است ... لحظه ای بعد رویش را برگرداند و با دیدنش دلم شکست ، انگار چیزی در قلبم فرو ریخت و اشکها آماده ریختن شدند ... دختری بود حدوداً دو سه ساله ظاهرش نشان می داد که مریض است و چیزی مثل سمعک هم به گوشش وصل بود ، گویا ناشنوا هم بود ... به مادرش خیره شدم ... محکم بغلش کرده بود و حس کردم چشمهایش پر از غم است .... دو نفر اونورتر خانومی نشسته بود با دو تا بچه ، یک پسر و یک دختر که تقریباً همسن دخترک مریض احوال بود ... دخترک با صدای بچه گانه اش  کتاب حسنی نگو یه دسته گل را می خواند و مادرش کتاب را برایش ورق میزدو می خندید و ...

 دوباره به چشمان مادر دخترک مریض نگاه کردم و دیدم که با حسرتی که فقط یک مادر می تواند درک کند به دخترک و مادرش خیره شده است و دخترش را سخت در آغوش می فشارد ...

و من دوباره قلبم فشرده شد و بغض  گلویم را می فشرد و پرده ای از اشک که آماده ریختن بود چشمانم را تار کرده بود .... دلم می خواست مادر را بغل کنم و به او بگویم هر چقدر دلت میخواهد گریه کن که فقط یک مادر می تواند بفهمد درد یک مادر را ... یک مادر دلش می خواهد همه بیماریهای دنیا را بگیرد ولی خاری به پای دلبندش نرود ... می خواستم به او بگویم می دانم حاضر است همه دنیا را بدهد تا کودکش مانند آن دختر بخندد و حرف بزند ... می خواستم به او بگویم خدا هم مثل من درد او را می بیند و می فهمد و مطمئن باشد بخاطر صبوریش و دل شکسته اش جایگاهش خیلی بالاتر از همه ما مادران است ... در واقع بهشت فقط و فقط زیر پاهای رنجور اوست و بس ...

خدایا روزی هزار بار تورا شکر می گویم که به من کودکی سالم ارزانی داشتی و ببخش اگر گاهی ناشکر می شوم به درگاهت و ظرفیت و توانم کم می شود ... خدایا من بنده ناچیز و نادان توام ... تو به داناییت مرا ببخش و نعمت سلامتی را از من و خانواده ام نگیر که ما بدون این نعمت بزرگ قادر به ادامه نیستیم ... دوستت دارم ای قادر بی همتا ... دوستت دارم .....

فکر می کنم مطلب بالا یه کمی ناراحت کننده بود برای اینکه یه کمی جو عوض شده از شیرین کاریهای دخملی می گم : 

کلمات جدید نیکا : نی نی - به به - د د - آپو ( هاپو ) -بابا - مم (پستونک ) - د ( با فتحه بخوانید ) به معنی رفت - بف ( برف ) و کلی صداهای عجیب و غریب که معنیشو فقط خودش می دونه - ولی هرکاریش می کنم " مامان " نمی گه اصلاً و ابداً - به جاش تا دلتون بخواد تو خونه راه می ره و می گه بابا .. همینه دیگه اینهمه زحمت بکش و شبها نخواب ، اونوقت بچه اول از همه می گه بابا... هییییییی بخشکی شانس 

نیکای ما دیگه خوردنی شده و شیطون به طوری که دیشب که بعد از دو ماه رفته بودیم دکتر برای چکاپ همه از کاراش به خنده افتاده بودند و دکترش هم می گفت ماشا.. خیلی بامزه و خواستنی شده  و اینکه دخملی ما دیگه به هیچ عنوان آروم و قرار نداره .. مرتب در حال بدو بدو و بازیگوشیه و تازه به تنها بازی کردن هم قانع نیست باید همش یا من و یا باباش شریکش بشیم... و چون بنده وقتی می رسم خونه باید کارهای دیگه هم انجام بدم .. بیچاره باباش مرتب در حال قایم موشک و گرگم به هوا بازی کردن با خانومه .. اگه یه لحظه خسته هم بشه و بخواد استراحت کنه ... فسقل خانوم ناراحت می شه و نق  پشت  نق ...

خلاصه زندگی داریم با این دخملی ... راستی چند روز پیش نیکا رو برای اولین بار بردیم پارک و کلی حال کرد ...کلی تاب و سرسره سوار شد .. کلی بدو بدو کرد و آخرش هم با گریه از پارک اومدیم بیرون .. در پست بعدی عکساشو می ذارم